RÖPORTAJ | Cargill işçisi geri dönülmez bir yoldadır

532 gündür direnen Cargill İşçileri Sınıf Tavrı gazetesine konuştu. Cargill işçileri, uzun soluklu bu direnişin geldiği evreyi ve bundan sonraki yol haritalarını anlattı.

İşte direnişteki Cargill işçilerinin anlattıkları:

Cargill direnişi uzun süredir devam ediyor. Cargill işçisi bunu nasıl sağladı, direnişle geçen 532 günü nasıl anlatırsınız?

Suat Karlıkaya: Cargill işçisi bu yola başlarken bu kadar uzun süre direneceğini bilerek başlamadı. Cargill işçisi önce kendisi için başladı. Sonuç itibariyle bu insanlarımız politik olarak bir çıkış yapmadılar… Bir fabrikada işçiydiler ve “ne yapabiliriz”i konuştuk önce arkadaşlarımızla. Yani arkadaşlarımız önce mücadele etmenin gerekliliğine inandılar ama bu yola kendileri için çıktılar.

Sonrasında ise mücadele onları sürükledi. Burada emek dostlarının arkadaşlarımıza verdikleri destek, onlara gösterdiği sahiplenme mücadelemizin direncini arttırdı ve bugün 532. gündeyiz… 532 gündür aynı inanç ve moral-motivasyonla devam ediyoruz.

Direnişimizi düzgün bir biçimde yapmaya çalışıyoruz. Direnişimizi ve mücadelemizi değişik eylem biçimleriyle bir üst noktaya taşımaya çalışıyoruz. Mesela 43 gündür Palladium Tower’ın (Cargill firmasının genel merkezi) önünde yatıp kalkıyoruz. Biz bu 43 günü 500 gün önceden belirlemiştik. Ama süresinin 500 gün sonra olup olmayacağını bilmiyorduk. Cargill işçilerinin durumu şu an için bu.

Cargill işçileri artık geri dönülemez bir yolda. Mücadelemizi sadece iş başı yapınca bitireceğiz.
Cargill firmasının direnişe karşı bakışı tüm olanlara rağmen değişmiyor. Israrlı bir biçimde sendika düşmanlığına devam ediyor. Bunu kırmak için ne yapmayı düşünüyorsunuz?

S.K.: Biz bu işçi düşmanlığına karşı bildiğimiz yolda devam edeceğiz. Bizim mücadelemizden Cargill firmasının rahatsız olduğu belli. Ama Cargill firması hep ‘vazgeçenler’ olarak düşünmüştü bizleri. Yalnız bugün Palladium Tower önündeki 43 günden sonra bizim bu mücadeleden vazgeçmeyeceğimizi anlayacaklarını ve bir çözüm önerisi için adım atacaklarını düşünüyoruz. Bu yolun dönülmez olduğunu onlar da fark etmiştir.

Kimse burada 43 gün kalabileceğimizi düşünmüyordu. Bizler burada zor olan birşeyi başardık. Beton üzerinde yattık; yağmurla, rüzgarla, soğukla mücadele ettik. Bizi burada en çok üzen çocuklarımızın, ailelerimizin hasretiydi ama bugün geldiğimiz konum itibariyle Cargill firmasının adım atacağını düşünüyoruz.

Bugün (1.10.2019) buradan 10 günlüğüne gidiyoruz ve bu 10 günün Cargill firmasının düşünmesi için iyi bir süre olduğunu düşünüyoruz.

Direnişiniz sadece işyerine sendikal örgütlenme özgürlüğünü sağlamayı aştı; artık emperyalist tekele karşı da bir tavır gösteriyorsunuz. Bu konudaki düşüncelerinizi neler?

S.K.: Biz bu yola çıktığımızda herkes bizlere Cargill firmasıyla baş edemezsiniz, Cargill bildiğini okuyan bir firma demişti. Yani çok olumlu yorumlar yapılmadı. Bizim mücadelemiz çok başarılacak gibi görülmedi. Ama biz zor bir yola çıktığımızın farkındaydık.

Sonuç itibariyle bu ülkede çok sayıda bu şekilde firma var ve çok sayıda sendikaya karşı patron tavrı var. Cargill firmasından anayasal haklara saygı duymasını bekliyoruz.

Biz artık mücadelemizi 14 Cargill işçisinin mücadelesi olarak değil; işçi sınıfına yol gösterecek bir direniş olarak bakıyoruz ve bunu başarabilmek için elimizden gelen tüm çabayı gösteriyoruz.

Son olarak okuyucularımıza bir mesajınız var mı?

S.K.: Bizim mücadelemiz devam ediyor. Artık başka bir evreye geçiyoruz. Bizler bugün buradan yorulduğumuz için değil; artık mücadelemizin bu kısmının tamamlandığını düşündüğümüz için ayrılıyoruz.
Bizler şirkete zarar vermemek adına müşterilerine gitmiyorduk. Bundan sonra müşterilerine de gideceğimizi (Coca-Cola, Pepsi vb.) belirtmek istiyoruz.

Bizler emek dostlarından bugüne kadar vermiş olduğu desteğe devam etmelerini ve Cargill işçisi kazanana kadar bu mücadeye ortak olmalarını istiyoruz. Bütün dostlarımıza Sınıf Tavrı aracılığıyla selamlarımızı iletiyoruz.

Sınıf Tavrı bülteni 5. sayıda yayımlanmıştır.