Süleymancıların yanında kalan lise öğrencisi maruz kaldığı şiddeti anlattı
İstanbul’da lise öğrencisiyken 2.5 yıl boyunca Süleymancılara ait bir yurtta kalan F.E. yaşadığı zorlu günleri anlattı: “İntihar teşebbüsünde bulunanları da gördüm.”
Süleymancılar yurdunda kalan bir öğrenci Cumhuyriyet’ten Sarp Sağkal‘a yaşadıklarını anlattı.
F.E’nin İstanbul Beykoz’daki bir imam hatip lisesine kaydı yapıldı. O tarihlerde eniştesi babasıyla konuşup “Gel bu yurda yerleştirelim. Hem ders çalışır hem de dışarıda dolaşmamış olur” diyerek ikna etti. F.E. öğrencilik yıllarını geçireceği Süleymancıların yurduna yerleştirildi. F.E. için bu kayıt zorlu günlerin başlangıcı oldu.
CEMAAT YURDUNDA DARP
Dersleri iyi olan bir öğrencinin bir din dersine geç kaldığı için dayak yediğini aktaran F.E, “Derse geç kaldı diye çok ağır dövdüler. Birisi namaza geç kaldığında, hafta sonu geç bırakıyorlardı. Ceza sistemi uyguluyorlardı. Hocaların çay, yemek, temizlik işlerine de bakıyorduk. Yurtta herkesin görevi vardı. Bizlere temizlik falan yaptırırlardı. Toz altında kaldığımdan dolayı bronşite yakalandım. Bazen daha küçük çocukları da bizim yurda getirirlerdi. 12 yaşında bir çocuk vardı, başını secdeye koyunca uyukladı. Hoca gelip sırtına vurdu. O gün yurttan ayrılmaya karar verdim” dedi.
CUMHURİYET’İN DEĞERLERİNE HAKARET
Yurtta kaldığı sürede psikolojisinin kötü olduğunu, sinir krizi geçirdiğini, baskılandıklarını belirten F.E, “Kendileri dışında kalanların cennete gitmesine sıkıntı olarak bakıyorlardı. Atatürk’ün cehenneme gideceğini ima ediyorlardı. Harf İnkılabı gibi inkılapları eleştiriyorlardı. Rabıta denilen bir uygulama vardı. Bir çeşit rehabilitasyon, dua ediyorlar gibi. 15 dakika duruyorlardı. Böylece Süleyman Hilmi Tunahan’a bağlanıyorlar, o da Allah aracılığıyla bağlantı kuruyor gibi. Kendilerini ilahlaştırıyorlardı” diye konuştu.
“GERİ DÖNÜŞ YOK”
Birkaç kez durumu ailesine anlatmak istediğini ama karşı çıktıklarını söyleyen F.E, “Pencere kenarında intihar teşebbüsünde bulunanları da gördüm. 2014’ün yaz okulunda artık kaçmaya karar verdim. Kaçmadan önceki günlerde nöbetçi kalarak güvenlik kameralarına bakılıp bakılmadığını, hocaların uyuyup uyumadığını kontrol ettim. Çantamı binadan aşağı attım. Kör noktalardan ilerleyerek yangın merdiveninden çıktım. Çantayı alıp yola çıkınca kendime ‘Geri dönüş yok’ deyip vapura kadar koştum. Sonra babamın işyerine gittim, ‘Ya beni sanayiye vereceksin ya da başka bir okula göndereceksin’ dedim. İlk başta çok tepki verdiler. Babaanneme anlattım, o babamla konuştu, öyle yurttan aldılar” dedi.
