AKP’nin yüzünde durmayan demokrasi maskesi

Berkay Çelen

’Demokrasi bir amaç değildir, demokrasi bir araçtır.’’ (1)

Tarih, 6 Mart 2011. Yaklaşan genel seçimler öncesinde İzmir’de açıklamalarda bulunan isim AKP Genel Başkanı, dönemin Başbakanı olan R. T. Erdoğan. İktidarında 23. yılına girdiğimiz siyasi partinin o dönemki ve halen genel başkanı olan Erdoğan, çok kritik bir cümle kuruyor. Bu cümle dil sürçmesi sonucu mudur yoksa içindekileri mi dökmüştür diye bir soru akıllara gelebilir, ancak 23 yılda olan bitenler ise bize bu sorunun cevabını ortaya koymaktadır.

Bahse konu cümlenin kurulduğu tarihte, ülkemiz o dönem itibariyle çok da normal olmayan bir siyasi konjonktürde seçimlere hazırlanıyordu. Bir yandan Ergenekon – Balyoz – Oda Tv, diğer yandan KCK – Devrimci Karargâh gibi davalar ile farklı eğilimler içeren muhalefet hattı kuşatılmış, bir yandan da cemaatin devlet içindeki egemenliği had safhalara ulaşmıştı. Öyle ki, cemaatin yayın organı olan televizyon kanalı, devam eden davanın kararını açıklayabiliyor, Pensilvanya’da bulunan liderleri her hafta bir başka siyasetçinin uğrak veya selamlama noktası oluyordu. Sürecin devamında ise dönemin başbakanı, bu cemaatin liderine yurda dönme çağrısı yapıyordu. (2) Ilımlı İslamcı ortaklığın, ülkemizde en güçlü olduğu dönemlerden biriydi.

Girişte alıntıladığımız söz ile yazı başlığımızı ortaklaştırarak devam edelim. Tarihi birkaç ay daha geriye aldığımızda, 12 Eylül 2010 akşamına gidiyorduk. Darbenin otuzuncu yıl dönümünde gerçekleşen referandum ile yeni bir anayasa kabul edilmişti. Siyasi iktidarın, fazlasıyla ‘’demokrasi’’ çağrıları yaptığı bir dönemdi ve vesayetin ortadan kaldırılacağına inanan bir grup liberal, hatta ‘’solcu’’ da süreci destekliyordu. “Kemalist ceberrut devletin”, eski Türkiye’nin her yönüyle yok olacağı, yeni dünya düzenine uygun modern bir ülkenin inşasının başlanacağı propaganda ediliyordu. AKP, liberaller, cemaat işbirliği ve Kürt siyasetinin boykot kararı sonucunda kabul edilen yeni anayasayı kutlayan dönemin başbakanı, okyanus ötesini selamlamayı da ihmal etmiyordu. (3) Demokrasi maskesinin, en alıcı bulduğu dönemlerdeydik.

Ancak, maske yüze oturmadı, evdeki hesap da çarşıya uymadı. Yargı yapısını tamamen ele geçirmek için yapılan HSYK üye değişikliği cemaatin işine geldi. Emniyet, cemaatin kalesi haline geldi. Kendi kadroları olmadığı için siyasi iktidarın destek aldığı cemaat, artık başat güç haline gelince devlet içi çatlaklar oluşmaya başladı. Haziran Direnişi sonrası başlayan kırılmalar 17-25 Aralık operasyonlarıyla büyüdü, karşı hamle dershanelerin kapatılması olarak geldi. Tüm vesayet odaklarını bitirmekle övünen ‘’demokrasi havarisi’’ ortaklığı, iktidara kimin tek başına veya daha çok sahip olacağı kavgasına dönüştü. Bu kanlı hamlenin sonunda ise 250’den fazla yurttaşımızın hayatını kaybettiği 15 Temmuz gecesini hep birlikte görmüş olduk. O gece yine demokrasi çağrıları havalarda uçarken gece yarısı okunan sela da aslında yine memleketimizin ‘’demokrasisine’’ okunuyordu.

15 Temmuz da, bazı görüşlerin aksine, Erdoğan ve partisinin ders aldığı veya moda ifadeyle ‘’kandırıldığını’’ fark ettiği bir süreç olmadı, olamazdı da. Hedef hep aynıydı, sadece ortakta arıza çıkmıştı. Yeni ortaklar ile yeniden aynı yolda yürümeye devam edeceklerdi. ‘’Reklam arası’’ olarak gördükleri 1923 Cumhuriyeti’nin yerine yenisini koyma hedefinden vazgeçmeyeceklerdi. Darbe girişiminden hemen sonra, artık kendi tabiri ile koşup terleyen Cumhurbaşkanı olan AKP genel başkanının el kaldırdığı duada, ‘’okumuşların şerrinden’’ sakınılması temenni ediliyordu. (4)

Demokrasi söylemi, darbe karşıtlığı ile birleşerek ve yeni alıcılar bularak devam ediyordu ancak gerçek hayatta değişen hiçbir şey yoktu. 15 Temmuz sonrasında ülkede kesintisiz olarak 2 yıl boyunca OHAL uygulandı. Toplamda 7 kez uzatılan OHAL sürecinde ise iki adet seçim yapıldı. Yıllar önce selam gönderilen cemaat mensuplarıyla birlikte değiştirilen Anayasa, bu kez aynı cemaat mensuplarının darbe girişiminin ardından bir kez daha değiştiriliyordu. Darbe girişimi sonrası muhalefete bir kez daha operasyon dalgası başlatılmış, cemaat mensuplarının arasına cemaate yıllardır karşı duran muhalif isimler de eklenerek alan temizliğine girişilmişti. AKP Genel Başkanı tarafından ‘’lütuf’’ olarak görülmesi de bir dil sürçmesi değildi, hedefe giden yolda bir taş daha aşılmıştı. (5) Ülkemizde, Abdulhamit döneminden başlamak üzere yüz yılı aşkın süredir uygulanmakta olan Meclis faaliyetlerinin neredeyse tüm olanaklarının elinden alındığı bir rejim kurulmuştu. Artık her şey, taraflı bir Cumhurbaşkanının inisiyatifindeydi. Cemaatin temizliği hedefiyle çıkılan süreçte, memleketteki son demokratik unsurlar da temizlendi. Sonrasındaki süreçleri ise yaşayarak gördük ve halen de görüyoruz. Can Atalay’da, belediyelerde, baroda, tüm memlekette.

KISSADAN HİSSE

Bir sözden yola çıkarak yapmaya çalıştığımız şey, AKP’nin bir fotoğrafını sunmaktır. Tarihler değişmekte, söylem güncellenmekte, yeni ortaklar bulunmakta ancak amaç değişmemektedir. 29 Ekim 1923’te kurulan Cumhuriyet ve kurucu irade ile hesap sürmektedir. Kurmaya çalıştıkları yeni rejim ise, geçen 23 yıla rağmen, hala meşruluğa ihtiyaç duymaktadır. O nedenle, yine demokrasi söylemleri, yine vesayet karşıtlığı, yine ve yeniden anayasa çağrıları vurgulanmaktadır.

12 Eylül’den 15 Temmuz’a şekil değiştiren ‘’Yetmez ama evet’’ çizgisi, şimdi yeni bir versiyonuyla karşımıza çıkmaya hazırlanmaktadır. Yapılması gereken ise, Cumhuriyetin tabutuna son çiviyi çakma sürecine topyekûn karşı çıkan ve bu yöndeki tüm pazarlıkları reddeden bir siyasi hattı örmek ve güçlendirmektir. Aksi halde, ortada ‘’hayrını’’ göreceğimiz bir Cumhuriyet kalmayacaktır…

NOTLAR

1 : https://www.aa.com.tr/tr/arsiv/demokrasi-amac-degil-aractir/419854
2 : https://www.milliyet.com.tr/siyaset/bitsin-bu-hasret-1554042
3 : https://www.haberturk.com/gundem/haber/551145-erdogandan-gulene-tesekkur
4 : https://t24.com.tr/video/imamdan-dua-okumuslarin-serrinden-bizi-muhafaza-eyle-ya-rabbi,2776
5 : https://www.diken.com.tr/allahin-lutfunda-ikinci-perde-erdogana-gore-15-temmuz-hayirlara-vesile-oldu/